Boer was wederom binnen korte tijd in de stad. Voor een huwelijk dit keer. Tussen twee vrouwen. Op een boot aan het IJ. Als dat niet Amsterdams is? De drank was te bestellen bij de bar. Boer gaf het alcoholische startsein door om drie uur als eerste bier te bestellen. Al rap volgden de stedelingen. Stiekem blij dat het kon. Meestal gaan ze pas aan de alcohol als de vijf in de klok zit.
Ik ken weinig getrouwde mensen in het westen. Als ze wel getrouwd zijn dan deden ze dat voor de kinderen, op maandagochtend, omdat het gratis is. Die getrouwde mensen hebben verder nooit meer iets gevierd om de bruiloft nog eens dunnetjes over te doen. Het enige 12,5 jarige huwelijksfeest dat ik meemaakte was dat van mijn ouders. We zaten met het gezin in een bungalowpark en wij kinderen gaven onze ouders een zelf gekleide asbak (niet dat er iemand rookte) en een gehaakteonderzetter. Dat was het. Niet lang daarna zijn mijn ouders gescheiden.
In de Achterhoek grijpen ze alles aan om een feestje te vieren dus ook het zoveel jarig bestaan van een huwelijk. Of de Achterhoekers zijn heel romantisch of ze zoeken een aanleiding om bier te drinken. Ik ben er nog niet helemaal uit.
Mijn eerste bruiloft in de Achterhoek was een lesje in drankgebruik. We zaten aan een lange tafel. De bestelling werd opgenomen. Ik dacht, ik doe eens gek en neem een wijntje. Vervolgens kwam de ober om de haverklap terug met twintig bier en een wijntje. Af en toe riep ik “nee, nee, het is genoeg” maar dat hielp niet. Ik ben er weken slecht van geweest. Daar trap ik niet meer in, in die Achterhoekse bruiloften. Als ik nu naar zo’n feest ga maak ik een drankplan. Hoeveel wil ik drinken en hoe krijg ik dat voor elkaar. De tactiek van een paar slokken nemen uit je glas wijn werkt niet. Als je even niet kijkt, heeft de ober je glas bijgevuld tot de rand. En de Achterhoekse glazen hebben uiteraard geen benauwd formaat. Dan krijg je nog altijd twintig glazen wijn maal vijf slokken wijn binnen. Het enige dat helpt is je glas onaangeroerd laten staan zodat de ober het niet kan bijvullen. Of er een bierviltje opleggen.
Toen ik een achterhoeker vertelde dat we op een bruiloft waren in het Westen, werd hij bijna boos. Verontwaardigd vertelde hij over zijn ervaring met bruiloften in het Westen. Met een delegatie Achterhoekers waren ze afgereisd naar Beverwijk.De ober was langsgekomen met een opschrijfboekje. Tot zover niets vreemds. Tien bier. Toen ging het mis. De beste ober bleef elke keer de bestelling opnemen. En schreef op: tien bier. Dat schrijven en teruglopen om bier te halen duurde belachelijk lang vond de delegatie. Bijna flauwvallend van de dorst begonnen ze te muiten. Als het bier op was schoven ze demonstatief hun glazen naar het eind van de tafel. Eindelijk had de ober zijn opdracht begrepen: terugkomen met hetzelfde en snel een beetje.
“We zijn nog nooit zo ongastvrij ontvangen”, mompelde de vriend, nog steeds verontwaardigd.
