Het leek een gewone ochtend. Boer stond om 6.15 op om de koeien te melken. Na 5 minuten stond hij weer in de slaapkamer: “Er is een koe door de roosters gezakt.’’ Boer maakt me alleen wakker als er een koe moet bevallen of als er kalveren zijn uitgebroken. Kortom, als er paniek is. Er is dus paniek, zoveel kan ik concluderen met mijn duffe hoofd. In de stal zie ik een koe klem zitten tussen de roosters. Het arme dier ligt er bebloed maar rustig bij.
We zien meteen dat we hier samen niets aan kunnen doen. Wie bel je in zo’n geval? Inderdaad, de brandweer, uw redder in nood. Toen ik de alarmcentrale belde, vroeg ik naar de brandweer. De alarmdame vroeg of ik ook een ambulance nodig had. Ik vermoedde dat Bertha zich niet goed voelde, maar heb toch maar ‘nee’ gezegd.
Binnen 15 minuten rijdt er een brandweerauto het erf op, waar zes onverschrokken mannen uitspringen. De hoofdman schat de situatie in en 5 minuten later rijdt er een Pluk van de Petteflet-achtig wagentje uit een andere gemeente het erf op. Uit dit wagentje komen ook 6 mensen en zo staan we om 7 uur met 14 man naar een koe te kijken die klem zit. Bertha’s poot hangt zielig in het gat.
In het kleine wagentje zitten allemaal handige spullen om koeien mee te bevrijden. Een paar weken eerder moest het corps twee koeien bevrijden die helemáál door een rooster zakten. Die koeien lagen boven op elkaar, beneden in de mestkelder.
De mannen zetten een driehoek op de roosters en proberen Bertha omhoog te takelen. Waar zet je zo’n takel aan vast? Het heupbot werkt niet mee, dus worden er banden aangerukt. Een hoop gedoe later met planken, schotten, schuiven, sjorren en porren is Bertha bevrijd. Het dringt nu pas tot haar door wat haar is overkomen. Hijgend van de stress ligt ze op de roosters. Koeien kunnen heel zielig kijken met een blik van: wat maak je me nou, ik doe alles voor jullie en dan krijg ik dit als dank. Kon Boer dit voorkomen? De roosters zagen er goed uit. Je kunt elk jaar alle roosters vernieuwen. Maar waar betaal je dat van? Als je accu van de auto het doet, zet je er ook niet voor de winter invalt een nieuwe in. Later ziet Boer betonrot onder de afgebroken roosterdelen. De rest kan hij pas inspecteren als de mest uit de kelder is en mest uitrijden mag pas vanaf februari. Nu afdalen is levensgevaarlijk.
De brandweerlui vertrekken als de crisis is beslecht. Nu moet Bertha de stal nog uit. Het gat moet zo snel mogelijk worden gedicht, zodat de koeien kunnen rondlopen en eten. Boers belt een loonwerker met stalen zenuwen die Bertha met een kraan over het voerhek tilt en naar buiten rijdt. Bertha krijgt een bed van stro en eet en drinkt wat. Boer hoopt tegen wil en dank dat Bertha snel opstaat, maar ze blijkt teveel beschadigd. Het stro wordt haar laatste rustplaats. Zielig voor Bertha, maar voor Boer is het ook niks. Hij is dagen bezig geweest met crisismanagement, Bertha redde het niet en hij is honderden euro’s lichter. Het is een hoop gedoe, zo’n boerderij. Het is net het leven.
