IK HEB EEN WAGEN VOLGELADEN

Ik heb een nieuwe baan; als reisleider. De Gelderlander vroeg me om een uitje te bedenken voor de Achterhoek. Wat doe je dan als verloofde van een melkveehouder? Op bezoek gaan bij andere boerenbedrijven, die ik zelf interessant vind.
Met een bus vol, voornamelijk Achterhoekers, trok de karavaan langs diverse bedrijven. Het weer werkte goed mee, de buschauffeur bleek een lieve knul die voortdurend klaarstond met de rollator van een dame op leeftijd:’’Alstublieft mevrouw, hier is uw Ferrari.’’ Zonder te trillen passeerde hij op landwegen trekkers en vrachtwagens en keerde de bus feilloos op de bedrijven, waar dat mij met mijn fiets al niet lukt.
Ik moet in mijn nieuwe baan nog even wennen aan het onderdeel ‘tijdbewaking’ want we liepen snel achter op schema. We begonnen de dag op het varkensbedrijf ‘Sanders hof’ in Etten. De varkens hebben hier allemaal hun eigen huisje. Ze rollen en wroeten in de modder en de ondeugende biggetjes buitelen als in een walt disneyfilm over elkaar heen.Beer Benny, die de meeste zeugen bezwangert, lag compleet voor pampus. Net voor wij kwamen had hij aan zijn mannelijke plicht voldaan. Het verhaal van boer Sander druipt van de passie. Hij groeide op in Limburg en kwam als kind vaak bij zijn familie in de Achterhoek om te helpen op de boerderij. Hij wilde boer worden. Maar hoe doe je dat als je ouders geen boerderij hebben? Grond is niet te betalen in Nederland. Maar Sander had een droom. Volgens zijn moeder, die heerlijke koek voorschotelde, vroeg hij op 10-jarige leeftijd: ‘’Mama, als ik later in Polen een boerderij begin, ga je dan met mee?’’ Ze heeft toen maar ja gezegd in de veronderstelling dat de droom wel zou overwaaien.
Moeder hoefde niet mee naar Polen maar steunt hem volledig. “Als de zoon van je vriendin zijn baan opgeeft om boer te worden uit passie, dan vind je dat geweldig maar als het je eigen zoon is maak je je veel zorgen. Maar hij is hier zo gelukkig.’ We proefden de heerlijke worst van de varkens en toen moesten we echt weg.
Ik dacht het uitlopen in te halen bij het melkveebedrijf van de familie Steverink, maar ook daar was te veel te zien. De moderne serrestal, met veel lucht en licht voor de koeien, de melkrobot, het robotje dat voortdurend rondrijdt en de stal schoonveegt, de nagelstudio voor het bekappen van de klauwen, de hairstyling ( de koeborstels waar de koeien heerlijk tegenaan kunnen schurken) en de skybox. Net toen ik iedereen met strenge hand te bus in wilde toeteren, moest er een koe kalveren. De pootjes kwamen er al uit. Dat wilden we natuurlijk nog even meemaken. We noemen het stierkalf Tour. Op het weerstation lichtenberg werd al op ons gewacht voor de overheerlijke lunch met streekproducten. Weerman Vossers liet ons zien hoe hij kalveren opfokt van boeren die dat zelf niet doen, vertelde wat over het weerstation en toen was het alweer de hoogste tijd om naar onze laatste bestemming te gaan: wijnlandgoed het oerlegoed. We kregen een rondleiding langs de vaten en wijnranken, zagen een film en konden verschillende wijnen proeven. Mijn boer klaagt al veel over het weer, maar voor de wijnbouw kan een slechte zomer je de kop kosten. Gelukkig nam de buschauffeur de tijdbewaking over, anders waren we nu nog wijn aan het proeven op het zonnige terras van het landgoed.