Dat de deur los is in de Achterhoek weet ik inmiddels wel.
Collectanten, touwenverkopers, een lid van de gymnastiekvereniging die wc-papier komt verkopen om de kas te spekken, brokkenverkopers: ze komen zonder afspraak aanwaaien.
Er staat bij mij in Amsterdam op vijf hoog nooit iemand ineens voor mijn neus.
Ik ben het inmiddels gewend al gaat het me soms te ver.
Ik was piano aan het spelen toen er op het raam werd geklopt. Ik had geen auto horen aankomen dus ik schrok me kapot. In het donker zag ik een gezicht tegen het raam geplakt.
De deur is bij mij nog steeds iets minder los dus draaide de deur van het slot. Ik zag een auto met het logo van een energiebedrijf.
“Hallo, was u piano aan het spelen. Mijn moeder speelt ook piano, ik ben gek op pianomuziek. Wat woon u hier mooi.”
Ik heb als actrice rollenspelen gedaan in verkooptrainingen dus ik herkende het praatje pot.(les 1: level met de klant, zeg iets over het interieur of de hond)
“U staat ingeschreven bij de kamer van koophandel en ik kan u een geweldige aanbieding doen.’’
‘’Ik ga hier niet over het energiecontract, dan moet u bij Boer zijn.”
“ Oh, maar u woont hier toch ook, dan heeft u er toch ook iets over te zeggen?”
Deze opdringerige opmerking herkende ik niet uit de trainingstheorie.
“De eigenaar van dit bedrijf is aan het melken, loopt u maar naar de stal.’’
Boer zou dit varkentje wel even wassen.
Na een paar minuten kwam de man op een drafje terug en verdween als een haas in het donker. “Wat heb je gedaan?’’ informeerde ik.
Volgens Boer had de verkoper de slechtste openingszin die hij ooit hoorde:
’’Wat leuk, mijn oma komt ook van een boerderij, als kind hielp ik vaak met melken, kan ik u een fantastische aanbieding doen?”
‘’Ik ben bij jullie weggegaan omdat jullie zo duur waren, dus tot ziens.
“Ja maar, ik heb hier een berekeni.…
“Wat is er niet duidelijk aan tot ziens?”
Laat dat maar aan Boer over.
