Boer en ik maken elk jaar een reis in de winter.
Voor we wegkunnen is er altijd blinde paniek. Twee ZZP’ers op een kussen, daar komt (bijna) geen vakantie tussen.
Ik heb, vanwege een druk najaar, veel klusjes laten liggen. Die zou ik wel even doen voor we op reis gingen. Inmiddels ben ik dag en nacht bezig met mijn nieuwe website. Mijn websitebouwer duldt geen uitstel meer. Ook moet de Btw-aangifte de deur nog uit.
Voor Boer is weggaan nog stressvoller.
Ik hoorde onlangs een boer zeggen: “Als ik op vakantie ga, kost me dat een dode koe.”
Een dood dier per reis is overdreven, maar er is altijd wat op een boerderij. En als je er niet bent is er minder controle.
Melktanks en krachtvoercomputers doen het altijd, behalve als je op reis bent. Uiteraard slaan ook de stoppen door.
Onze bedrijfsverzorger komt twee x per dag om koeien te melken, de kalfjes te verzorgen en voer van de kuilen te halen. Hij doet het werk en verlaat het erf. Boer doet vanwege onze vakantie aan geboorteplanning: in april insemineert hij geen koeien opdat er 9 maanden later geen kalfjes geboren worden.
Er moesten nog twee Bertha’s bevallen voor ons vertrek. Bertha 1 heeft inmiddels een gezonde dochter maar kreeg melkziekte. Boer moest er de afgelopen nachten uit om haar een infuus of energiepil te geven.
Bertha 2 heeft geen haast en is al een week over tijd. Het ziet ernaar uit dat de bedrijfsverzorger het beest toch moet monitoren. Ik heb Bertha vriendelijk gevraagd mee te werken: “Zou je willen bevallen tussen 7en 17? Ik heb Weeënopwekkers koeien gegoogeld maar voor je het weet heb je Amerikaanse toestanden: vrouwen bevallen daar met geplande keizersneden omdat dat handig is.
Op de koeie afloop dan maar.
