Ik durf geen hippe koffiebeleveniswinkel meer in na mijn laatste bestelavontuur. Ik voelde me een besluiteloze boomer met een hopeloze kennisachterstand.
“Eén Cappuccino graag,‘’ zei ik.
“Wilt u small, regular of large?’’
“Doe maar regular.”
“Filter roast, freshbrew of single origen?”
“Iets van koffiebonen.” De keuzestress sloeg toe .
“Uit Colombia, Ethiopië of Brazilië? En wat voor melk wilt u? Haver, amandel, soja, geiten of koeienmelk?”
Toen ik mijn koffie dronk dacht ik: zou de Braziliaanse koffie toch lekkerder zijn?
Onderzoek wijst uit dat te veel keuzevrijheid leidt tot hoge verwachtingen. Er moet iets perfects zijn. De teleurstelling stijgt als het aantal alternatieven groter wordt. En de keuze is reuze tegenwoordig, zelfs bij de autowasstraat
Na een optreden op een school zag ik dat kinderen het woord vies schreven op mijn ooit witte auto. Dat vatte ik op als hint. Ik heb zelf totaal geen last van vieze auto’s, want ze worden vanzelf weer smerig. Maar: als kinderen vies op je auto schrijven zal het wel aanstoot geven en is het tijd voor de wasstraat.
“Welk wasprogramma wilt u?’’ vroeg de caissière.
“Eén waarvan mijn auto schoon wordt,’’ antwoordde ik licht cynisch.
“Hier staan de keuzes op,’’ zei het meisje en ze gaf me de menukaart.
Keuze Brillant: €10,95 met de onderdelen wassen, drogen, schuim voorwassen, glanswax, onderkant wassen en superpolish.
Keuze Luxury:€ 9,95 alles, maar dan zonder superpolish.
Keuze Premium: € 8,95 zonder superpolish en onderkant wassen.
Keuze Classic: €6,95 zonder glanswax, onderkant wassen en superpolish.
Ik vroeg: “Wat adviseer je me?” “De meeste mensen kozen vandaag voor Brillant,” antwoordde ze doodserieus.
Mijn busje is weer wit maar ik betrap mezelf op de gedachte: had het witter gekund?
