Toen Boer stopte als melkveehouder, kon hij gaan verduurzamen. Met zijn kleine veestapel was dat niet mogelijk geweest. Hij verkocht grond en van dat geld kwamen er zonnepanelen, een warmtepomp, laadpaal en een elektrische auto. In die auto werd ik al horendol van de piepjes en misselijk van het voortdurend uit zichzelf bruuske remmen. Nu heeft Boer een nieuwe auto waarmee we zelfs naar het westen kunnen zonder op te laden. Tot zover een aanwinst.
Maar helaas blijkt Pipo de Tweede echt knettergek. De intelligente snelheidsassistentie moet het aantal verkeersslachtoffers verminderen. Helemaal goed, maar Pipo slaat door. Als er een drempel op de weg opdoemt, rem ik zelf geleidelijk af maar Pipo gaat vol in de remmen: Het is het type alles of niets. Tip: geen uitsmijter eten voor je instapt. Boer kijkt af en toe naar links of rechts om te kijken wat andere boeren aan het doen zijn. PIEP PING PIEP en daar begint het oogsymbool hysterisch te knipperen. Een keer je hand van het stuur om aan je neus te krabben en daar gaan we weer. Nederlands asfalt ligt vol strepen om fietspaden te markeren. Je moet er overheen rijden als er een tegenligger aankomt. Geen fietser te bekennen? Toch piepen. Pipo pingt al als hij op 50 meter afstand een eekhoorn ziet. Hij is niet zo snugger als hij zelf denkt. Pipo II piept en knippert voortdurend omdat hij vindt dat het tijd is voor een pauze, ook als je net weer aan het rijden bent na een koffiestop. WE HEBBEN NET KOFFIE OP IDIOOT! Schreeuwde ik laatst tegen Pipo. Omdat een deel van de mensheid het verpest voor de rest door te hard rijden en ondertussen te appen, zitten wij nu opgescheept met Pipo’s.
We rijden vast veilig rond, maar de kans is groot dat ik binnenkort met een zenuwinzinking in een gesloten inrichting zit.
