Ik ben begonnen met mijn Ode aan de Vrijheid tourtje, Ik haak de komende weken aan bij tien herdenkings/bevrijdingsconcerten, voornamelijk in de Achterhoek. Op vijf mei zing ik met drie concerten mee en moet ik mezelf snel verplaatsen tussen Doetinchem, Dinxperlo enWinterswijk. Ik ben uiteraard heel gewoon gebleven, maar ik droom er stiekem van dat ik een privehelicopter tot mijn beschikking krijg, die me net op tijd op het hoofdpodium aflevert. Ik zoek hier nog een spectaculaire outfit bij. Ik zing mijn lied elke keer met andere muziekverenigingen, soms alleen met pianist en een koor, soms met harmonieorkest, fanfare, combo en koor, soms een mix van groepen bij elkaar. Het ontroert me: al die musici en zangers die hun best doen onze Ode zo goed mogelijk uit te voeren. Zeker de orkesten waar jong en oud samen muziek maken: Muziek verbindt mensen. Neuroneurowetenschappelijke onderzoeken wijzen uit dat samen muziek maken veel positieve effecten heeft. Onze hersens scheiden oxycotine en dopamine af als we samen musiceren. Deze stofjes dragen bij aan ons gevoel van sociale verbondenheid, zorgt voor plezier, hechting, samenwerking en empathie. Door muziek te maken stimuleer je de prefrontale cortex, train je je geheugen en probleemoplossend vermogen en ervaren mensen minder stress. De aanwas van jongeren bij orkesten en koren is bijna overal een uitdaging. Steeds minder kinderen komen in aanraking een muziekinstrument. Na de Tweede Wereldoorlog was het verheffingsideaal; ieder kind moest in aanraking kunnen komen met muziek. Het mocht niet elitair zijn, iedereen moest muziekles kunnen betalen. Elke gemeente had een muziekschool waar je gesubsidieerd muziekles kon volgen. Dat is grotendeels verdwenen. Het pijnlijke is dat daardoor musiceren juist elitairder is geworden.
Bovenkant formulier
Onderkant formulier
