Overal in het land waren er gisteren activiteiten vanwege Internationale vrouwendag.
Ik leidde een paneldiscussie in Keijenborg. De belangrijkste vraag was: is Vrouwendag nog nodig? Dat er landen zijn waar vrouwen het slecht hebben is duidelijk.
Maar in Nederland is de emancipatie toch af?
Uiteraard is er vooruitgang geboekt: mijn moeder is er een voorbeeld van.
Ze was leergierig maar doorleren was niet nodig voor een meisje.
Haar broer mocht studeren en zij moest naar de huishoudschool. Mijn moeder en het huishouden: een lachwekkende combinatie. Ze las veel liever. Haar lievelingsboek was: De idioot van Dostojevski. Haar moeder zei: ‘Houd op met lezen, je wordt zelf nog eens idioot.’
Na lang doorzeuren mocht ze een verpleegstersopleiding doen. Ze werkte, ontmoette mijn vader, trouwde en stopte (onder druk) met werken. Ze kreeg kinderen, deed het huishouden en werd depressief. Ze wilde zich ontwikkelen. De tweede feministische golf kwam als geroepen. Ze sloot zich aan bij vrouwengroepen, volgde een opleiding en ging werken. Het huis zat vol vrouwen die lesbisch werden na hun scheiding. Ze droegen tuinbroeken, bergschoenen en veel okselhaar. Mannen behagen was zo 19e eeuws.
We plagen mijn moeder regelmatig met haar Dolle mina-verleden maar de dames braken wel een lans.
Toen ik opgroeide leek alles geregeld: mijn vader was er trots op dat ik goed kon leren en ik kreeg dezelfde kansen als mijn broer.
Vorig jaar laaide de Met Too- discussie op. Het percentage vrouwen dat te maken krijgt met sexueel misbruik is schokkend hoog. Ook doken er onderzoeken op dat vrouwen, bij gelijkwaardig werk, 7% minder verdienen dan mannen.
Er is voor vrouwen nog veel te winnen.
