Op de dag dat Max zijn trainingsrondjes draaide in Zandvoort, kreeg ik een afzegging voor een optreden met mijn orkest. Het bleek onhaalbaar: als er versoepelingen komen voor onze sector, dan moet er nog te veel geregeld worden.
Ons laatste optreden staat me helder voor de geest: wat waren wij musici en zangers gelukkig: de vloer stroomde vol mensen die de jive of tango dansten. Het orkest wilde overigens, jaren geleden een evenementje organiseren: ‘Dansen in de Duinen.’ Daar kregen we geen vergunning voor, vanwege de kwetsbaarheid van het gebied. Wij hebben niet de juiste vrienden. Los van wat wel of niet mag, er zijn mensen (je gelooft het niet als je de beelden van Zandvoort ziet) die zich, ondanks hun vaccinaties, niet prettig voelen bij een zaal vol dansende en zingende mensen. Voor de zomer kreeg ik hoop: de vaccinaties kwamen op stoom en ik zou nu snel echt aan het werk kunnen: niet af en toe of online. Maar we zijn er nog niet. Ik werd net gebeld: “De kans is groot dat we uw optreden afzeggen: het ligt gevoelig om vaccinatiebewijzen en testen te controleren. En veel vrijwilligers voelen zich niet veilig.’’
“Zullen we stoelen neerzetten met twee meter ertussen?” probeerde ik.
“Dan moeten we een grotere ruimte huren. Dat geld is er niet.’’.
Mijn agenda staat vol schooloptredens. Scholen gaan niet meer dicht als er een nieuwe besmettingsgolf komt, maar theatergroepen komen er in dat geval niet in: dat gaat al maanden zo. Het thema van de Kinderboekenweek dit najaar is: beroepen. Stel dat de tournee doorgaat en we vragen: “Wat willen jullie worden?’’ De kans is groot dat kinderen “Zanger’’of “Actrice’’ roepen. We zullen ons best doen om deze cynische gedachte niet uit te spreken: “Laat die droom snel los: word Formule 1- coureur.’’
