Er stonden in 2020 veel optredens gepland voor mijn voorstelling ‘De Boer op.’ Er werd zoveel afgezegd, dat ik was vergeten dat ik voor corona aan het oprukken was naar het noorden van het land. Het via-viacircuit draaide goed, nadat ik optrad op een boerindag in Friesland: Ik ging van andere boerindagen van CRV, de Rabobank, Friesland Campina, naar bijeenkomsten van LTO’s en dierenartsen.
Gelukkig is het noorden me niet vergeten en kom ik weer rond. Zaterdag speelde ik op een feest van een boerenechtpaar in Ruinerwold. Gelukkig werken de verhalen nog. Boeren snappen hoe geschokt ik was toen ik de baarmoeder moest helpen terugduwen in een koe, nadat Bertha die meeperste na een bevalling. Veel plattelanders (her)kennen (Achterhoekse) tradities zoals Abrahams, meibomen en ooievaars zetten, al spannen Achterhoekers de kroon: die vinden spontaan tradities uit als ze dorst hebben. Verder is de deur ook los in Drenthe, en zeggen ze iets als ‘’Hei je’t heurt’’ op kringfeestjes waar mannen bij de mannen zitten en vrouwen bij de vrouwen. Ik improviseerde wat en vroeg: “Vonden jullie Maud uit Boer zoekt Vrouw ook zo leuk? Die Everts handen vastpakt en zegt: “Wat een mooie knotsen?’’ Na afloop zeiden meerdere mensen: “Wat leuk, dat je wist dat Maud en Evert in deze straat wonen. Je moet je boek gaan brengen!’’
Ik had geen flauw idee, het was toeval. Ik had aan de documentaire “De kinderen van Ruinerwold’’ gedacht, niet aan Boer Evert toen ik langs het café reed waar Israël heen vluchtte voor hulp. Ik durfde de stal niet zomaar in te lopen bij boer Evert, dus gaf ik een boek mee aan het feestvarken. De volgende dag kreeg ik foto’s van Maud en Evert die poseren met mijn boek op de graskuil.
Nodig je mij uit, dan krijg je Maud en Evert erbij.
