Natuurlijk, de liefde gaat bloeien op het platteland. Maar helaas.Niet bij Henk, de bollenboer.
Ik vind het vervelend om te zeggen, Henk, maar iemand moet het doen: Geef Het Op. Deze vrouwen zijn veel te stads voor je. Ze verwachten veel van je en zijn kritisch. Ze hebben een eisenpakketje klaar. Ze willen echt iets met sfeer in hun leven; de kaarsen waren niet aan te slepen tijdens het etentje voor je vrienden. Ze houden van optutten en verwachten daar complimenten voor. Henk, het legt een te grote druk op je, doe het niet.
Ik als ervaringsdeskundige kan het weten; lang voor ‘Boer zoekt vrouw’ begon, heb ik als rasechte stadse een boer opgeduikeld. Een heel erg fijne, aardse, betrouwbare boer. Als ik bij hem het erf op kom scheuren en vanuit het raam gil: ”Het was druuuuuuuk op de weg, en ik moet nog zo veeeeeeeeeeel doen!” is zijn reactie: ”Morgen is er weer een dag. Koffie?”
Henk, anders dan mijn boer heb jij gelukkig geen koeien, zodat jouw vrouw zich niet hoeft te laten onderschijten midden in de nacht tijdens het assisteren bij de geboorte van een kalf (“Oei, had ik niet gezegd dat je nooit achter de koe moest staan?”). Maar toch, het spreekwoord luidt niets voor niets: Je haalt de man wel uit de boer, maar de boer niet uit de man.
Hoe vlot en leuk de boer ook is, hij is niet voor niets boer en daar horen bepaalde kenmerken bij. Er zal altijd iets zijn als matige emancipatie, eenpansgerechten zonder kaarslicht, klaverjassen en interieurs uit grootmoeders tijd. En daar is helemaal niets mis mee.
Dames, ik richt me nu even tot jullie, als stadsen onder elkaar. Henk zal nooit op vrijdagmiddag lekker gek spontaan in de auto springen voor een weekendje Barcelona, erbij roepend: ”Wat ruik je lekker, dat luchtje heb je zeker opgedaan terwijl ik de afwas deed!” Henk zal jullie aan de lopende band teleurstellen, want hij kan niet voldoen aan de eisen van de moderne, stadse vrouw.
Maar het tragische is dat Henk het type is dat zich gaat proberen aan te passen. Verschrikkelijk. Zijn bollenbedrijf zal ten onder gaan omdat hij steeds ‘gevoelsreflecties’ moet geven en hij zal eindigen als jurist in octrooizaken, whiskey drinkend met zijn vrindjes.
En is Henk Henk dan nog wel? Nee, natuurlijk niet. Dan is hij het type randstedelijke man waar je juist kokhalzend van weg bent gerend.
