BOER IN DE STAD

Toen ik verkering kreeg met Boer had ik geen vermoeden hoeveel invloed dat zou krijgen op mijn sociale leven. Om onze relatie in stand te houden komt het erop neer dat ik mijn vrije tijd zo vaak mogelijk in de Achterhoek doorbreng. De eerste jaren probeerde ik krampachtig mijn sociale leven in Amsterdam voor te zetten en met Boer een nieuw leven op te bouwen. Zo maakte ik bijvoorbeeld op oudejaarsdag carbidschieten mee in de Achterhoek, scheurde naar Amsterdam om het jaar uit te knallen en op 1 januari reed ik weer terug om met Boer en buurt nieuwjaar te winnen. Ik wilde overal tegelijk zijn en niets missen.
Daar werd ik behoorlijk overspannen van. Ik kwamtot de conclusie dat ik dingen leuk moest gaan vinden die ik in de buurt van de boerderij kon doen. Boer stelde voor om te gaan fietsen. Daar werd ik een dwarse puber van: ik wilde niet fietsen. Fietsen leek me iets voor oude mensen. Ik zag Boer en mij al met identieke fleecejacks en een geplastificeerde kaart een beetje zinloos voor ons uit fietsen. Fietsen doe ik in Amsterdam om van een hip café naar een kekke tentoonstelling te komen. Gewenning en ouder worden hebben ervoor gezorgd dat ik nu vrijwillig doelloos fiets; sterker nog ik mis het als ik in Amsterdam ben.
Toch slaat het gevoel van ’leuke dingen missen in de stad’ soms keihard toe. Als ik op Koninginnedag een rondje door Varsseveld loop. Of met Bevrijdingsdag voor de tv zit..Op dit soort momenten wil ik de Jordaan in of naar Bevrijdingspop in mijn geboortestad Haarlem. Boer zit in deze periode meestal op de trekker. Iets met grasmaaien of inkuilen. Dit jaar viel er voor Boer niets te maaien vanwege de winter die nog steeds niet is opgehouden. Een vriend van Boer wilde het melken overnemen, dus konden we samen naar Amsterdam.
Op Koninginnenacht moest ik zingen met een orkest. Een prachtige zwoele avond met drank, eten en dansend publiek. Boer zat te genieten. De volgende dag zijn we het Vondelpark ingegaan. Geluisterd naar kinderen die vals op violen spelen. Fietsbanden om levende mensen gegooid. Altijd leuk. Wat nog leuker was, was Boer die als enige voor rode stoplichten stopte. Ook wilde Boer persé een leeg blikje in een vuilnisbak gooien. De stad was intussen één grote vuilnisbak geworden maar hij stond erop. Vanwege moeie voeten sprongen we op een rondvaartboot. Dat zou ik normaal nooit doen. Dat is iets voor toeristen. Ik had een boer uit de Achterhoek bij me dus het kon wel vond ik. Onze boot was al snel omsingeld door bootjes vol hossende mensen met bizarre hoofddeksels. De schipper probeerde af en toe vooruit te varen maar dat bleek kansloos. DeJapanse toeristen en wij keken onze ogen uit. De schipper kreeg er steeds meer lol in om niet te remmen. Hij mompelde dingen als “ik voel hier niks van makker” en “jij mag je bootje gaan verven.”
Moe maar voldaan reden we ’s avonds terug naar de boerderij. De volgende dag hebben we een stukje gefietst. Even bijgekomen.