Tijdens mijn eerste Zwarte Cross had ik meteen de vip- status. Met Boer aan mijn zij kom ik overal binnen. Met vrijkaarten voor de vrijdag. Gekregen van de voerleverancier van de koeien, ‘De Beste Brokkenmakers van Nederland.’ Als echte VIPS werden we ontvangen met drank en een T-shirt met ‘Hard Brok Café’ erop. Jarenlang is Boer zonder mij naar de Cross gegaan. Ik heb niks met brommers, modder, mensenmassa’s, ik drink geen bier en vind muziek snel te hard(ik vind de Carpenters leuk) dus ik ging ervan uit dat het niks voor mij zou zijn. Maar ik had een doel: mijn jeugdheldin Blondie bekijken. Bij ons in Haarlem kon je in 1978 buttons laten maken met een foto van je favoriete popster. Een per dag. Wekenlang ben ik uit school naar Jamin gerend om een button te laten maken. Blondie was mijn eerste. Daarna volgden er vele, van John Travolta.
Het was nog een kek mens die Blondie. Ze danste vooral grappig: ze beeldde alles uit wat ze zong. Bij Hanging on the telephone deed ze net of ze een telefoon aan haar oor had. Bij de tekst Be my number one stak ze haar vinger in de lucht. Ik vroeg me af of dat bij haar leeftijd hoorde, maar dat bleek ze vroeger ook al te doen. Ik kreeg het beroemde biervliegen te zien. Als festivalleek was ik geschokt: bier gooien naar muzikanten op het podium, hoe zou dat aflopen! De bandleden speelden door, die wisten er kennelijk van.
Na het concert liep ik richting bordje ‘Persruimte’. Even kijken of ik een collega van deze krant gedag kon zeggen. Het waren de toiletten. Zwarte Cross humor.
Na Blondie heb ik me teruggetrokken op de theaterweide om de kleinschaligere, vaak komische acts te bekijken.Tussendoor ging ik op zoek naar meer van die leuke bordjes. Ik vroeg me af wie er achter al die geestige teksten zit. Is het een persoon of een heel team dat zich terugtrekt op de hei om alles te bedenken? In het laatste geval zullen ze zich gek hebben gelachen met z’n allen. Op de Metalweide hing deze: ‘Denk aan de sfeer, hier wel schreeuwen a.u.b.’ en: ‘Bij vlagen zuiver’ Ook leuk, het bordje naast het eettentje Broodje Schoap: ‘Steun Griekenland, gyros 555, ‘Vrije uitloop kibbeling’ bij de vis en ‘Broodje Brunswijk’ naast de Surinaamse eettent.
Toen de vrienden naar de Black Crowes vertrokken en vooraan naast de boxen gingen staan, ben ik gevlucht. (Barry White, dat vind ik nou cool.) Ik had mooi de tijd om de rest van de bordjes te bestuderen. Vooral de verwijzingen naar tante Rikie, het boegbeeld van de Zwarte Cross waren briljant. ‘Bier zoals Rikie het bedoeld heeft’, ’Veni Vidi Rikie’, het hield maar niet op. Op een boom trof ik het leukste bordje: ‘he, now steet ‘e wer hier!’
Voor ik het wist was de vrijdag voorbij. De rest van het festival heb ik op televisie gevolgd. Wat een vergissing om te denken dat een dag genoeg zou zijn! Ik heb het crossen niet eens gezien. Nou ja, crossen, ik zag voornamelijk Arabieren op kameelbrommers en vikingschepen met de ‘Rikie de Viking’ voorbijkomen. Volgend jaar bouw ik de trekker om tot Amsterdams café en zet er als tekst op: ‘een Rikietanesie gaat er altijd in’ Ik ben nog lang niet op het gewenste niveau, maar ik heb nog een jaar.
