DE DUITSE SOLDAAT

Boer weet alles van de Tweede Wereldoorlog. Hij gaat regelmatig naar het bevrijdingsmuseum of hij wandelt langs de Hollandse verdedigingslinies op de Grebbeberg. Soms hobby ik met hem mee. Samen keken we de dvdbox The band of brothers over een elitecompagnie in de oorlog. Mijn liefde voor Boer gaat zo ver dat ik hem onlangs een uitje cadeau deed naar Medemblik, waar het spoor was teruggebracht in de sfeer van de jaren 40-45. ‘Mag vriend Berny ook mee,’ riep Boer, hyperventilerend van geluk. Op station Medemblik stonden jeeps en het wemelde er van de soldaten. Dames in kokerrokken met jaren veertig rol in het haar, stapten ook in de stoomtram. Op station Twisk stapten we uit en zagen we Duitsers schieten op een groepje partizanen die de spoorbaan probeerden op te blazen. ‘Gaaf hè pap, ze schieten echt,’ riep een jongen terwijl hij een hap nam uit zijn gevulde koek. De partizanen werden gevangen genomen. ‘Hände hoch en gegen die muur,’ blafte een soldaat met een Medembliks accent. Een andere soldaat ondervroeg een partizaan met een hotdog in zijn hand. Na de act luisterde ik de Duitsers om de hoek af. ‘Dat ging lekker, ik moet naar de plee, iemand nog een hotdog?’ zei een soldaat. Dat zijn mijn geluksmomentjes op zo’n dag. Boer en vriend bekeken intussen een Amerikaanse Shermantank.
Boer heeft zijn passie overgenomen van zijn vader. Diens uitstapje naar de stranden in Normandië, waar de geallieerde invasie in Europa begon, was het hoogtepunt in zijn leven. Boers vader is opgegroeid op Tandem, een landhuis, drie kilometer van de boerderij. Na de luchtlanding bij Arnhem door de geallieerden, schoof de frontlinie richting de Achterhoek. Een troep Duitse soldaten werd gelegerd op Tandem en sloeg haar kamp op naast het landhuis. Vader maakte graag een praatje met de Duitse soldaten, die vaak maar een paar jaar ouder waren dan hijzelf. Hij wilde weten waar ze hadden gevochten en wat ze allemaal meemaakten. Na de oorlog correspondeerde vader een tijd met een van de soldaten. Na 1954 reageerde de soldaat niet meer op brieven. Twee jaar geleden ontving Boer op de boerderij een brief van de Duitse soldaat, inmiddels 88 jaar. Hij schreef dat hij nog vaak dacht aan de tijd die hij als jongen gelegerd was op Tandem en dat hij hoopte dat vader in goede gezondheid verkeerde. Na de oorlog was hij in Oost-Duitsland terecht gekomen, waar de Stasi de post streng controleerde. Om die reden stopte de soldaat met schrijven naar zijn Hollandse vriend. Boer schreef terug om te vertellen dat zijn vader was overleden en dat hij graag meer wilde weten over zijn tijd op Tandem. Sindsdien heeft Boer niets meer gehoord. Via internet probeert hij uit te zoeken of de man nog leeft, tot nu toe zonder resultaat. Nu wil hij op zoek naar de Duitse soldaat in Chemnitz. ‘We kunnen er het beste even langsrijden, het is maar 600 kilometer,’ zei Boer laatst. ‘Mag Berny ook mee?’