NAOBERSCHAP

De sneeuwval zorgde voor veel overlast, ook op de boerderij.
Als FrieslandCampina de melk komt ophalen moet het erf  sneeuw-en glibbervrij zijn anders begint de chauffeur er niet aan.
Ijverig begon Boer sneeuw te schuiven met trekker en kuilvoersnijder. Onze buurman zag Boer het erf op en- neer rijden, sprong op zijn trekker met  sneeuwschuiver om hem te helpen:
Deze buurman heeft het naoberschap zo’n beetje uitgevonden: we mogen zo vaak eieren halen als we willen; de deur van het kippenhok is ‘Altied los.’
Ik schrok me de eerste jaren in de Achterhoek kapot van die losse deuren.
Vooral in december staan er opeens mensen in je keuken, zonder afspraak.
Er stond een keer een vrouw met kniepertjes in de keuken die zei dat ze van de gymnastiekvereniging was. Ik begreep niet wat de bedoeling was. Boer gaf  geld en de vrouw ging blij weg. Ik vroeg Boer of hij kniepertjes besteld had? We eten nooit kniepertjes voor zover ik wist.
“Dat maakt niet uit, het is om de kas te spekken,’’ zei Boer
Sindsdien hebben we erwtensoep, snoepzakken, krentenwegges en wc-papier afgenomen, om plaatselijke fanfares, koren en sportclubs te sponsoren.
Ik verblijf nog regelmatig in mijn Amsterdamse pied a terre, in verband met werk.
Mijn Surinaamse buurvrouw richtte ooit een buurtvereniging op; die is helaas ter ziele: er kwam nooit iemand op een buurtborrel.
Vorige week lag er weer een dapper briefje in de brievenbus: “Willen jullie geld doneren voor een kerstboom op het pleintje?’’ Omdat er bijna niemand reageert komt er nooit een kerstboom.
Misschien moet ik eens met wc-papier de buurt rondgaan en zeggen dat ik van de gymnastiekvereniging ben. Stel je toch voor dat ik ergens binnengelaten word en levend, zonder wc-papier, met geld weer buiten sta. Wat een mooie kerstgedachte.