Op de boerindag van de Coöperatie Rundvee Verbetering in België, ontmoette ik vorig jaar boerin Ann. Ze vroeg me of ik vaker wilde optreden in België. Tuurlijk, dan kan ik voortaan op feestjes zeggen:’ Ik werk internationaal.’ Zo kwam het dat ik zaterdag afreisde naar Wachtebeke om op te treden voor het Algemene Boeren Syndicaat. Boer ging mee als eregast. Voor het optreden bezochten Boer en ik het bedrijf van boerin Ann. Ik zeur vaak over mijn kont, maar de Belgische Wit-Blauwe dikbillen kunnen er ook wat van. Daarbij vergeleken zijn onze melkkoeien scharminkels. Boer wilde alles weten over lasaganakuilen en slachtafval. Ik was druk met vertalen. Boerin Ann verstond de Achterhoekse tongval van Boer niet en het Vlaams kent vele verrassingen, zoals ik weet uit mijn Antwerpse studietijd: ‘Hier in de snijzaal versnijden we vlees, daarna gaat het in de frigo en dan naar de beenhouwer.’ Boerin Ann opende de koelcel en voor het eerst van mijn leven zag ik karkassen van koeien aan pinnen hangen.
Het optreden was een aparte ervaring. In sprak in ABN tegen de ABS; toch keken ze me vaak glazig aan. De grootste lach kwam toen ik zei: ‘Wij Hollanders zijn altijd te direct en luidruchtig. In de Achterhoek is er een groot verschil tussen zonder en met bier.’ Dat je Achterhoekers intens beledigt door hen Heineken aan te bieden, begrepen ze ook prima. Na mijn optreden kregen Boer en ik een ereplaats aan tafel. We aten een dikbilbiefstuk van boerin Ann en het Belgische bier vloeide rijkelijk. Boer praatte met zijn collega’s over het vak. Ondanks de verschillen bleek de basis hetzelfde: ook in België klagen boeren over de slechte melk-en vleesprijs, strenge regelgeving en droogte.
