Boer is een liefhebber van de Matthäus Passion. Hij bezocht vele uitvoeringen; de laatste jaren in Lochem. Het Concertgebouw is geen optie: ‘De Matthäus moet sober in een kerk op een keiharde bank en zonder applaus. Jezus was ook aan het afzien.’ Ik haakte de laatste jaren af wegens gebrek aan zitvlees en geduld. Ik luister voortaan wel in de auto. Onbegrijpelijk voor Boer. Religie speelt geen rol tussen ons; alleen met Pasen krijg ik les: ‘Jij wilt Jezus’ geboorte vieren met veel eten, maar het draait om het lijden: Christus aan het kruis die boet voor onze zonden.’ In de kerk raakt Boer altijd in gesprek met keurige dames. Hij zegt dingen als: ‘Het orkest vloeit organisch samen’ en ‘de viola da gamba zit in de perfecte cadans.’ Ik weet niet wat ik hoor: Boer mocht nooit meezingen op de lagere school en de triangel werd uit zijn handen getrokken wegens chronisch gebrek aan muzikaliteit. ‘Hoeveel instrumenten speelt u eigenlijk,’ vroeg een dame ooit. ‘Geen een, ik ben boer’ glunderde Boer. De dame begon te kirren. Ooit maakten we de cruciale fout om een amateur-uitvoering te bezoeken. Ik zag Boer wit wegtrekken. Een groot scherm toonde advertenties: bh’s van de plaatselijke lingeriewinkel, karbonades van de slager en een trekker van het loonbedrijf. Bij het hoogtepunt in de muziek begonnen de theaterlampen hysterisch te knipperen. Na afloop klapte het publiek uitbundig. Verdrietig sjokte Boer de kerk uit: ‘Het is goed dat Jezus nu niet leeft; de zonden zijn niet te overzien.’ Dinsdag kon Boer niet gaan en stuurde mij als zijn plaatsvervanger. Ik heb me 3,5 uur kranig geweerd en het Erbarme dich goed op me in laten werken. Ik hoop dat Boer het lijden volgend jaar weer zelf kan meemaken.
