Boer en ik zijn terug uit Jordanië.
We kregen bezorgde vragen: ‘Weten jullie zeker dat jullie naar het Midden-Oosten gaan?’
Waar ben je veilig. In Parijs, Londen, op de snelweg, in een Arnhemse flat met oud en nieuw?
Jordanië is het meest politiek stabiele land in de regio en redelijk liberaal.
We ontmoeten vriendelijke mensen en merken niets van onrust.
We rijden over een nieuwe weg richting de grens met Saoedi-Arabië. We worden ingehaald door dikke landcruisers met Saoedi’s (ghutra en piloten zonnebril)
Saoedi-Arabië betaalde deze weg naar een tax free zone in hun liberalere buurland omdat er alcohol te koop is. Saoedi’s scheuren naar Jordanië, zuipen zich klem en rijden straalbezopen terug naar hun eigen land. De autowrakken liggen er nog.
Waar een alcoholwil is, is een wet.
Dry january is een fluitje van een cent in islamitische landen: alcohol is vrijwel nergens te koop.
In ons resort aan de Rode zee is alles anders. Toeristen komen niet als er geen alcohol is.
Een islamitisch gezin, met kopjes thee, kijkt toe hoe schaars geklede toeristen met cocktails in het zwembad dobberen en steeds harder gaan schreeuwen: alcohol is zo leuk.
In het vliegtuig naar huis, zitten we tussen een Nederlands raceteam dat meereed in de Dakar Rally; dit jaar gehouden in Saoedi-Arabië.
Een monteur vertelt dat Westerse raceteams alcohol probeerden binnen te smokkelen. Alles werd in beslag genomen.
Een Russisch team kon geen monteurs vinden die mee wilden: er moest alcohol zijn. Dus kwam de wodka binnen in waterflesjes. Doorzichtig en geurloos. 2 weken zonder alcohol: onmogelijk.
Veel Nederlanders dagen zichzelf uit met dry january en strepen de dagen weg: nog 7 dagen en dan mag ik weer drinken!
Wat een vrijheid.
