We besloten een liedjesprogramma te brengen in plaats van een theatervoorstelling.
Naast de voor ons onbekende doelgroep, vonden we de opdracht spannend omdat zingen streng in de ban ging sinds corona uitbrak. Al zijn we gevaccineerd, we willen bij deze kwetsbare doelgroep geen risico nemen. We deden alle drie een sneltest: alles om weer live te mogen optreden.
Het was windstil, dus konden we buiten optreden. Omdat er veel blinde kinderen waren, lieten we eerst onze (zang)stemmen en instrumenten horen: piano, klarinet, gitaar, ukelele en cajon. We speelden bestaande liedjes om erin te komen. Toen stapten we over naar ons eigen kunstje: u roept, wij spelen. Er ontstonden mooie gesprekjes.
,,Over welk dier gaat dit lied?” ,,Over een olifant die op vakantie gaat.” ,,Waarheen?” ,,Afrika.” ,,Wat doet hij in Afrika?” ,,Barbecueën, muizen pesten en zwemmen. In bikini want een badpak is lelijk.”
De pianist zette een Afrikaans ritme in en daar ontstond de eerste hit. Daarna volgden er meer.
,,De eerste zin van dit lied wordt: ‘Als ik denk aan de zomer’ ”, zei ik.
Het ging los: ,,Biertjes drinken op het terras!”, ,,Brandweer met sirene”, ,,Tot tien tellen in het Thais”, ,,Dipsausjes!”
We sloten af met een ware feesthit, met dank aan een meisje dat zei: ,,Ik ken alle Spaanse huizen van Funda en ‘hart’ is ‘corazón’ in het Spaans.” De pianist zette een Spaans ritme in en er ontstond een mooi refrein: ,,We gaan naar Spanje in de zon, daar ligt mijn hart, mi corazón.”
Er werd volop (gerolstoel)danst en meegezongen. Het concert was een ode aan de muziek, creativiteit en aan ons mooie vak.
