Toen uitlekte dat ik nog steeds niet mag optreden, besloten Boer en ik te demonstreren in Valkenburg. Horecazaken openden vrijdag uit protest hun deuren. Mijn makkeschapenkoek is op. In kerken bespreken mensen een oud boek en zingen er liedjes over. Ik mag geen lezingen geven over mijn nieuwe boek.
In Valkenburg zaten we demonstratief elk uur in een ander café. Het leek niet echt op een demonstratie. Mensen waren te druk met winkelen om ‘Boe’ te roepen. Overal stonden rijen mensen voor cafés en winkels. Het leek net een uitgedroogde troep hongerige wolven die jaren had moeten doen met één onderbroek.
Zondag in Aken moesten we ons laten testen voor we op café konden. Apps en ID-bewijzen werden grondig gecontroleerd. In Nederland liet ik eens per ongeluk mijn OV-chipkaart zien. Daar kom je in ons land ook mee binnen. Een Nederlander werd geweigerd: “Ik snap het niet, ik had corona, ben gevaccineerd en in december geboosterd.’’ Ik nam de taak van de overheid op me: “Uw booster wordt gezien als tweede vaccinatie. Uw eerdere besmetting telt niet meer als vaccinatie. Het was de bedoeling dat u de tweede prik eerder had gehaald. En daarna in december uw booster. U moet zich laten testen.’’
“Maar, dat is nooit verteld,’’ zei de man ontdaan. “Ach ja, waarom zou je moeite doen om zo’n grote groep ex-coronagevallen voor te lichten. Daar is geen tijd voor tijdens een persconferentie.’’ Het schaap is uit de fles, hoorde ik aan mijn cynische stem. Een Duitse vrouw ging krijsend door het lint: “Aber ich hatte Corona und wurde zweimal geimpft!’’ Haar man sleurde haar het café uit. De Duitsers zijn kennelijk ook vergeten burgers te informeren.
Vanavond dineren we in België. We mogen naar binnen met onze CoronaCheck-app, zonder test. Leve het Drielandenpunt.
