De kermis is weer achter de rug. Ik loop er inmiddels twintig jaar rond, dus is het ook voor deze importeling dagenlang ‘Moi’ hier en ‘Moi ’ daar. Sinds in onze stal een bouwploeg aan een optochtwagen werkt, hebben we naast gezelligheid zoeken in het dorp een nieuw kermisdoel: prijzen winnen. De draak viel vorig jaar zo in de smaak dat de bouwers er de jury -en publieksprijs mee wonnen. Een carnavalsvereniging wilde de draak kopen voor hun optocht. Hoe leuk is het om jouw schepping nog een keer te zien schitteren? Maar nee, de bouwploeg is ambitieus: ze wilden in januari aan de slag met een nieuwe wagen: het onderstel was nodig. De draak werd een kopje kleiner gemaakt. De kop bleef behouden en lag als trofee op de voormalige melkput toe te kijken hoe de schildpadden werden opgebouwd.
Ik ben natuurlijk niet objectief, maar kon me niet voorstellen dat ‘onze’ bouwers niet weer in de prijzen zouden vallen. Al die bouwuren en de vele details: dat kon toch niet misgaan? Niet alles ging vanzelf. De rotspartijen, gemaakt van repen karton en behanglijm, wilden niet drogen vanwege de vele regenval. Er moesten ventilatoren komen om alles droog te blazen. De laatste weken was het flink aanpoten. Er werden nog tientallen vissen en koraalriffen gesneden en beschilderd en de pneumatiek moest getest: bewegen de poten van de schildpad en gaan de vissen omhoog en omlaag? Met Boers trekker werd de wagen veilig de stal uitgereden. De wagen straalde in de zon. De jury -en publieksprijs zijn weer binnen. De overwinning werd uiteraard groots gevierd. Een van de wagenbouwers zei: ,,De prijs was nodig: we moesten veel meer behanglijm kopen dan verwacht.”
Ik weet zeker: voor de kerst ligt er een nieuw, nog ambitieuzer plan.
