Ik kreeg felicitaties van LinkedIn: “Gefeliciteerd met je 17-jarige jubileum voor de Gelderlander.” In 2008 schreef ik een brief naar deze krant met de titel: Henk doe het niet. Ik zag het mislopen tussen Boer zoekt Vrouw bollenboer Henk en de stadse vrouwen die hij uitkoos voor zijn logeerpartijtje. Hij bestelde Chinees. De dames staken kaarsjes aan en praatten over reizen en weekendjes weg. Ook praatten ze over gevoelens terwijl Henk zweeg. Vandaar mijn ongevraagde advies: “ Kies geen droomvrouw, maar eentje die bij je past.”
De brief werd geplaatst. Daarna belde ik: “Het is tijd voor een dagelijkse column over het echte leven met een boer. Ik kan het weten.” Toenmalige chef vond die brutaliteit wel grappig: “We beginnen met eens in de vijf weken.”
Inmiddels schrijf ik wekelijks. Boer zoekt Vrouw blijft een inspiratiebron. Dit moeizame seizoen zag je terug in klemkaken: boeren en logees waren onverstaanbaar. Ik riep tegen de tv: “Kaken van elkaar als je praat!’’ Het hielp niets. Yvon moest flink aan de bak en praatte op twijfelaars in: “Probeer het nog, het kan toch groeien?” Ze zag de bui al hangen. Als iedereen er vandoor gaat, hebben we geen programma.
Om het kijken leuk te maken maakte ik aantekeningen:
Roel: wordt niks. Maakt dezelfde fout als Henk. Kiest vrouwen die niet bij hem passen.
John: nepperig geflirt. Perfectionist met bindingsangst. Wil alles. Wordt niks.
Martijn: valt op Ciska. Zo gemonteerd dat het lijkt alsof hij Marleen kiest.
Deedry: Roy. Zelfde afzeikcommunicatiehumor.
Julius: Kylie. Past op boerenbedrijf. Zij wil niet. Klemkaak.
Jan: Karina. Te werelds en hoog gegrepen. Wordt niks.
Godzijdank was er toch een verrassing: Dorien ging weg want tweede keus maar kwam terug. Jan moest even werken aan de kriebeltjes, maar gelukkig was het snel beklonken. Glunderend zegt Jan: ‘’De kriebeltjes zitten nu halverwege.’’
Toch nog een Boer zoekt Vrouwbruiloft want ze gaan trouwen. Ze stofzuigen nog lang en gelukkig.
