Het nieuwsbericht dat ik woensdag op de radio hoorde, klonk angstaanjagend:
“De Russische beer komt los. Hij zit nog in een kooi, maar hij rammelt aan de deur. In het weekeinde wordt hij op transport gezet en kan de beer ons land bereiken.”
“Oh nee,’’ dacht ik paniekerig, “dus toch!”
Ik was als jongeling erg bang voor de Koude Oorlog en achtte de kans groot dat de Russen een kruisraket op Haarlem zouden afvuren.
In 1983 demonstreerde ik in Den Haag met 550.000 anderen tegen de kernbewapening. Ik droeg buttons met pakkende teksten: “Ban de Bom” en “Raketjes zijn niet netjes.”
Dit kwam allemaal boven toen ik hoorde dat de Russische beer op transport werd gezet. Poetin stuurt beren op ons af.
Gelukkig bleek het om een Siberisch koufront te gaan: een soort code blauw.
De berichtgeving is wel erg bloemrijk. Foto’s van beren met grote enge tanden op het nieuws. Ik ben blij dat ik geen kind ben.
Ik had kunnen weten dat er iets in de lucht hangt.
Boer is extreem gevoelig voor weersveranderingen. Het komt voor dat hij niet kan lopen van de pijn. Dan gaat hij naar bed en wacht tot het gaat regenen. Daarna is hij weer zijn frisse zelf.
Ooit belandde hij op de eerste hulp omdat hij dacht dat hij een hartaanval had. Hij klaagde over pijnscheuten, stroomstoten en magnetische velden. Toen het ging onweren, verdwenen de klachten.
Dinsdag begon hij te ijsberen (om het bij beren te houden) en zat Boer ineens van top tot teen onder de rode vlekken. Zijn klachten leken op de Rodehond.
De huisarts stelde vast dat de oorzaak lag in de steeds droger wordende koude lucht. Insmeren met vaseline en alleen douchen als het nodig is was het advies.
Hij heeft gelukkig geen Rodehond maar Russische Beer.
