Sinds een aantal jaren woont er een jong stel in de buurt. Ze vroegen Boer en mij als eerste naasten. Het is een Achterhoeks stel zoals God, of iemand anders, Achterhoekers bedoeld heeft: zorgzaam, betrokken en behulpzaam. We mogen eieren halen zo vaak we willen. Het stel heeft de Achterhoekse tradities met de paplepel binnengekregen. Je hoort wel dat tradities verdwijnen maar zij rekken ze juist op. Dat levert meer bier op. Sterker nog, in hun oude buurt in Silvolde zetten ze zelfs een meiboom als de buurhond een nieuw hok kreeg. Toen de laatste dakpan op onze nieuwe veranda lag kwam de buurt, onder bezielende leiding van onze jonge nieuwe naasten, uiteraard aan met een meiboom. We proefden dan ook een lichte teleurstelling toen er geen meiboom stond na de renovatie van een schuur op hun erf. Afgelopen week was de asbestsanering van al hun schuren gedaan. We konden als eerste naasten echt niet meer achterblijven. Ik was de hele week door het land aan het reizen en kon weinig betekenen. Gelukkig hield Boer me telefonisch op de hoogte: ‘Ik heb met de trekker ergens aan de A18 een meiboom gehaald voor de jongelui.’ Voordat we de boom konden zetten kregen we bericht dat hun kind was geboren. In allerijl moest er een ooievaar komen. Gelukkig is er altijd wel een Achterhoeker die een ooievaar in de schuur heeft staan en een zak met babykleertjes. Het zetten van de ooievaar met de buurt heb ik gemist; de meiboomvoorbereidingen een dag later kon ik net meepikken Het gedicht vatte alles goed samen: ‘Deze meiboom is voor al je schuren, groeten van de leukste buren.’ Het zal mij niets verbazen als we 1/16 Abraham zetten als hun zoon 3,125 jaar wordt.
