Voor ik verkering kreeg met een boer, waren dieren voor mij Walt Disneyfiguren waar je mee knuffelde. Ik wilde de kalfjes het liefst bij de kachel leggen in de winter. Het platteland bleek ruiger dan ik dacht: mijn overstadste kat veranderde snel in een roofdier. Ze trekt voor de gein hazen uit elkaar en tennist met muizen. Hazen vreten de moestuin leeg, kraaien trekken maisplantjes uit de grond en mollen slopen de weilanden. Alles moet beschermd worden met gaas, netten en hekken. Boer zegt: ‘Ik heb nog nooit één sociaal dier ontmoet: vogels laten niet één kers hangen voor ons.’
En nu is de wolf terug. Naar het schijnt vertoonde de wolf atypisch gedrag toen hij onlangs in Culemborg meerdere schapen uit elkaar trok: normaal pakt een wolf één schaap en sleept dat mee. Zul je zien: zitten wij net met de gestoorde wolf met een rugzakje opgescheept.
Ik was een paar jaar geleden met een groep boeren in Noorwegen. We bezochten een schapenboer die gekweld werd door wolven. De boer vertelde dat zijn dorp in twee kampen leeft: pro-wolf en anti-wolf . Sommige buren praten niet meer met elkaar. Dat kan in Nederland ook zo gebeuren: In 2019 gaf 45% van de bevolking aan het leuk te vinden dat de wolf terug is. We vinden alles leuk tot we er zèlf last van krijgen. Boeren moeten maar hekken om hun land zetten. (Wolven springen over hekken van 1.20.) In Someren werden onlangs koeien opengereten door een wolf. Dat doen ze normaal nooit: koeien aanvallen. Tuurlijk. Dat doet- ie anders nooit. De rugzakwolf zeker weer? Ik houd mijn hart vast: volgende week krijgen we drie vleeskoeien, waarvan één kalf. Ik hoopte dat u kon meegenieten van onze koeien, maar het is beter dat we hekken van twee meter om de weilanden zetten. Prettig uitzicht allemaal.
