Ik werd maandag wakker en zag een witte wereld; het had vier graden gevroren.
“Wat ben ik blij dat ik nooit meer koeien hoef te melken in een koude stal,’’ riep Boer opgetogen.
Mijn moeder gaf hem ooit thermo-ondergoed met Sinterklaas, omdat ze een kouwelijke Boer zielig vond.
Onze drie landschapskoeien lagen tegen elkaar aan onder een boom; het leek net een schilderij van Potter. ‘Als het vannacht weer vriest, geef ik ze dekens, of ik laat ze in de stal,’ riep ik.
‘Dat is niet nodig, de koeien hebben het goed buiten,’ antwoordde Boers nuchter.
De koeien zien er tevreden uit, hij heeft gelijk.
Na een droge zomer begon het in september flink te regenen. Het zachte weer zorgde ervoor dat er nog steeds gras staat in de wei.
Pas als het langdurig gaat regenen of hard vriezen, is het uit met de pret; dan lopen de beesten hun eigen voedsel kapot en moeten ze alsnog naar binnen.
Voor de melkkoeien lag dat anders: die hadden nu al in de stal gestaan. Boers inkomen hing af van hun productiviteit.
De voedingswaarde in het gras loopt snel terug na het voorjaar, met als gevolg dat koeien minder melk geven, In de stal kregen ze ingekuild gras, mais en krachtvoer.
Als onze hobbykoeien toch op stal moeten, hoeven ze niet geschoren te worden. Jammer. Pas geschoren koeien zien er heel grappig uit: alsof ze naar een feest moeten van oma waar ze op hun paasbest verwacht worden.
Koeien die buiten lopen ontwikkelen veel haargroei en een dikke vacht trekt luizen aan. Bovenal zijn geschoren uiers veel hygiënischer.
Boer had altijd goede scheertips: ‘Je moet contact met ze houden en naast de staart krabbelen, daar worden de koeien rustig van.’
Onze hobbykoeien hoeven niet op en top schoon te zijn. Ze mogen gewoon onder een boom liggen.
