Boer was vorige week druk met het Grote Koeien Evacuatieplan. Onze Brandrode koeien kunnen normaal gesproken het hele jaar buiten lopen. Regen, modder, matige graskwaliteit: ze klagen nooit. Als ze een baal hooi en water hebben, zijn ze tevreden. Ze hebben niet dezelfde drive als melkkoeien om veel te eten, omdat ze niet hoeven te werken. Maar deze code rood is niet normaal, dus moest er iets gebeuren.
Boer bereidde het evacuatieplan goed voor. De vorige keer dat we onze drie vrienden naar een sappiger weiland wilden drijven mislukte. Ze moesten een onbekend pad oversteken, raakten in paniek en sprongen over de prikkeldraden richting de buren. Vele buurmannen later, stonden ze in hun nieuwe wei. Deze verplaatspoging moest anders. Boer zette de looproute naar de stal af met linten. Ik lokte de dieren dagelijks met koeienkoek richting de stal. Zo konden ze wennen aan dat onbekende gebouw.
Zaterdag dreven we de koeien, met genoeg hulp, naar binnen. De volgende ochtend bleken de sneeuwduinen zo hoog, dat we de stal niet in konden. De buurman met sneeuwschuiver kwam ons redden. De koeien stonden er rustig bij, al droegen ze een laagje sneeuw op hun hoofd. Het water in de drinkbak was bevroren; zout in het water moet uitkomst bieden. Toen de melktank er nog was, zorgde de restwarmte ervoor dat lauw water via buizen in de drinkbakken liep. Door de lichaamswarmte van de melkkoeien was het minder koud in de stal. Een voordeel is nu dat Boer alleen nog balen hooi heeft in plastic: die kan hij met de kuilvoersnijder zo de stal inrijden. Vroeger moest hij bevroren zand en plastic van de mais- en graskuilen hakken als hij voer nodig had.
Boer is blij dat hij niet meer hoeft te melken in die koude stal. Drie hobbykoeien is genoeg.
