Het is eindelijk gaan regenen op de boerderij. Er groeit weer gras dus kunnen de koeien naar een sappig weiland aan de overkant van de weg. Twee maal daags sluiten we de weg drie minuten af om de koeien een veilige doorgang te geven. Hier in de Achterhoek kan dat nog.Zelden zie je mensen agressief met hun ogen rollen als ze moeten stoppen. Al snel krijgen de vredelievende Achterhoekers een glimlachje om de mond en zie je ze denken:’ach, koeien die oversteken, waar vind je het nog?’. Ik ben zo blij dat ik dit in Amsterdam niet hoef, de Overtoom een paar minuten afsluiten. Ik stak laatst over bij een zebrapad en werd nog net niet geschept door een orang-oetang die uit het raam krijste:’Pleur op vieze teringhoer!’
Ik weet nog goed dat ik in 2003 voor het eerst mijn fiets op station Terborg zette. Die had ik van Boer gekregen om te fietsen in het mooie Achterhoekse land. Ik had nog nooit zo’n mooie, maar vooral héle fiets gehad!
Daar moet je in Amsterdam niet willen. Als je fiets niet is gejat, is ze wel vernield. Fietsen op een rammelend stuk wrakhout is de grootste garantie dat de fiets er een uur later nog staat. Als student heb ik een keer mijn fiets teruggekocht van een junk. Ik heb nog gevraagd of ik korting kreeg omdat het mijn eigen fiets was.
Afijn, met tranen in mijn ogen vertelde ik rond in de grote stad dat op Achterhoekse stations mooie overkappingen zijn, heel, waar elke fiets netjes in een stalling staat, rechtop, en dat je fiets er ’s avonds nog staat als je terugkomt.
‘Niet!’riepen de stadsen ongelovig uit. ‘Maar dan toch zeker niet met je bagagedrager en snelbinders er nog aan?’ ‘Jawel’ zei ik trots ‘en zelfs het licht doet het nog’.
En toch. Er lijkt wat veranderd.Of heb ik het nooit willen zien?
Een tijdje geleden was op station Terborg het onbreekbare glas van het wachthuisje ineens kapot. Heel erg kapot. Alsof iemand er heel veel moeite voor had gedaan.
En Boers brievenbus was zondagochtend ontwricht. Moedwillig mogen we aannemen.
De buurman haalt sinds kort zijn brievenbus weg aan de kant van de weg. Nozems hebben de vorige kapot geschopt. Ook is de krant al meerdere keren gejat.
Ik ben geschokt. Nee, niet ook hier.
Beste buurtgenoten, als u slecht heeft geslapen of in een hormonale bui bent, wilt u dan om acht uur ’s ochtends en vijf uur ’s middags de weg tussen Varsseveld en Terborg vermijden? Ik voel me niet langer veilig in de Achterhoek.
