HET ZWARTE GAT

Het nadeel van een mooie vakantie is dat er een eind aan komt. Het dagelijkse leven komt weer in beeld. Ik ben niet de enige die er tegenop ziet om in de routine te komen. Ik heb nog niemand gesproken die zei: ‘Gelukkig zit ik maandagochtend weer achter mijn bureau.’ Niet voor iedereen geldt dat van huis gaan de bron is voor vakantiegeluk. Ik heb zelf altijd meer gehad met weggaan dan met thuiskomen of thuisblijven. Ik ging het liefst zo lang mogelijk weg van huis, net als mijn vader en zus. We moesten stevig onderhandelen over de lengte van de vakanties. Mijn moeder en broer wilden niet te lang weg. Iets met heimwee en graag thuis zijn. Daar begreep kamp ‘zo lang mogelijk weg’ niets van. Je kunt nog 49 weken thuis in de sleur zitten en de dingen doen die je altijd al doet vonden wij.
Het enige dat naar huis gaan minder erg maakte, was dat we tomatensoep met balletjes aten in het wegrestaurant bij grensovergang Hazeldonk, om aan Nederland te wennen. En wat zelfs bijna leuk was thuis, waren de drie, soms wel vier Donald Duckjes die op ons wachtten. Waar mijn broer, zus en ik ons tegelijk op stortten. Vechten wie het eerst de Donald Duck mocht, dat hoorde heel erg bij ons dagelijks bestaan.
Dit jaar was ik, voor het zesde jaar alweer, in Frankrijk om theaterworkshops te geven op Charme, een creatieve camping. Creatief bezig zijn in een mooie omgeving; blijer kun je me niet maken. Alles was fijn: er werd voor ons, de medewerkers gekookt en overal werd gezongen, gespeeld, gedanst en gefotografeerd. Ik kreeg er geen genoeg van en stortte me met collega’s op het spelen van een dagelijks feuilleton over een koninkrijk in crisis dat manieren bedacht om aan geld te komen.
Eenmaal thuis was ik kapot en viel ik in een zwart gat. Natuurlijk was het fijn om Boer te zien maar het dagelijkse leven viel me rauw op het dak. Waarom kan het leven niet altijd Charme zijn? Ik ga het vanaf nu allemaal anders doen. Maar hoe? Ik doe in het dagelijks leven al veel Charme-achtige dingen. Maar op de een of andere manier heb ik in Nederland tien uur nodig voor een uurtje creatief doen op een podium. Voorbespreking klant, offerte maken, contract schrijven, boodschappen doen, eten maken om mee te nemen voor onderweg, autorijden, in de file staan, parkeren,chipknip opladen, opbouwen, opruimen, factuur sturen, nabellen waar het geld blijft, website bijwerken en ga zo maar. Ik vrees dat het bij het leven hoort. Het is een feest alleen moet je voor die tijd heel veel klaarzetten en na afloop een hoop troep opruimen.
Ik ga volgend jaar iets heel stoms doen om het zwarte gat te voorkomen. Bijvoorbeeld vakantievieren op een camping naast een riool , in een land waar het hele dagen regent. Dat ik dan blij ben dat ik weer naar huis mag.