Ik was onlangs aanwezig bij de galapremière van Mamma Mia in Carré.
Een vriendin speelt mee in de musical en ik behoorde samen met een andere vriendin tot de genodigden.
In eerste instantie wilde ik de uitnodiging afslaan. Ik heb geen galajurken in de kast hangen. Die zijn vaak mouwloos. Nu wil het geval dat ik al lang niet meer blootarms aangetroffen wil worden vanwege de flapperende kipfilets die al een tijdje aan mijn schouders hangen. Daarnaast ben ik nogal een vlekkerig type. We wisten vroeger thuis allemaal waar ik had gezeten aan tafel. Aan de vlekkenkant van het tafelkleed.
Labels van mijn kleding hangen altijd aan de buitenkant. Vreemde vrouwen, de niet-vlekkerige, doen ongevraagd de labels van mijn kleding goed. Ook heb ik kleding vaak binnenstebuiten aan. Dat heet ‘krang’ op de boerderij.
Kortom allerlei redenen om op de boerderij te blijven.
Ik kon uit goed fatsoen niet wegblijven dus moest ik winkelen.
Nu is Doetinchem natuurlijk een flitsende stad waar van alles te koop is maar voor een jurk die ík aanwil moet ik in Amsterdam zijn. In de hipste vintage winkel in de Jordaan, waar ik Carice van Houten eens tussen de rekken zag, vond ik binnen vijf minuten een beeldige jaren 50-galajurk. Met mouwen. Eén die er de vetrollen goed onder hield. In combinatie met een figuurcorrigerende heupslip wel te verstaan. Ik had nog een roze tasje liggen in de vorm van een poedel dus mij kon niets gebeuren.
Op de rode loper had uiteraard geen enkele fotograaf interesse in mij en mijn poedel. Heel bekend Nederland was er. Gordon kwam niet meer bij van het lachen om mijn tasje.Het was een spetterende, vlekkeloze avond. De wijn en hapjes konden niet op en we hebben ons vergaapt aan de beroemdheden.
In dezelfde maand hadden Boer en ik een soortgelijk uitje in de Achterhoek.
Een open dag van een boerderij. De boer is uitgekocht in Doetinchem en heeft een nieuwe boerderij neergezet in de buurt van Halle. Duizenden bezoekers vergaapten zich aan de glitter en glamour in boerenland. Daar waar overal in het landschap half afgebouwde stallen staan die niet meer betaald kunnen worden, kan het hier niet op.
De stal is zo groot als een sporthal; moest deze boer ooit nog financiële problemen krijgen, dan kan hij volleybalwedstrijden gaan organiseren tussen mens en koe. Er is plaats voor 300 melkkoeien. De koeien hebben allemaal hun eigen waterbedden. Er staan heerlijke borstels in mooie kleuren die gaan draaien, schrobben en kietelen als een koe eronder gaat staan. Het melken is een soort peepshow. De koeien gaan op een draaischijf staan die in de richting van de boer beweegt. Die ziet alleen nog uiers voorbij komen. De melk komt terecht in een blinkende melktank die zo groot is als een zwembad. Boer heeft zich vergaapt aan de luxe. Het enige verschil met Carré was dat er voornamelijk mannen waren. En dat ze geen rokkostuum droegen.
