DE GROETEN UIT BAHREIN

Het lijkt erop alsof God een oude hobby heeft opgepikt: het zenden van plagen. Het volk wordt gestraft met een muizenplaag. Vorige week zag ik op het journaal een Friese boer met een oplossing voor de plaag die zijn land teistert. Hij zette zijn land onder water zodat de muizen massaal verdronken. Geen fijn gezicht. De boer vertelt dat hij voor een ton schade heeft en feitelijk failliet is. De journalist oppert: “Dit is toch gewoon bedrijfsrisico?’’ Tuurlijk, elke boer heeft wel een tonnetje liggen. Je moet boeren vergelijken met grote winstgevende bedrijven als Apple.
Ik neem aan dat de boer het niet voor zijn plezier deed. Uiteraard staat er op de website van de dierenbescherming dat het inhumane dierenmishandeling was. Ik zou als boer gek worden van mijn eigen imago. Je doet het nooit goed. Als de boer zijn koeien geen eten geeft omdat hij geen gras heeft, is het ook dierenmishandeling. Je koopt niet even vijf ton gras in de supermarkt. De boer had voor de opinie moeten afwachten tot de muizen door ziekte-uitbraak spontaan doodgingen. Wat er ook niet leuk uitziet.
Wij mensen vinden dieren enig. Hoe meer dieren, hoe meer vreugd. Meer ganzen, dat wilden we. Die leven inmiddels heerlijk van het voedsel op landbouwpercelen. Boer failliet? Bedrijfsrisico. Vogelgriep? Bedrijfsrisico. Dan moet je maar niet zoveel kippen houden. Ook al waren vorig jaar juist vrije uitloopkippen de klos omdat ze werden besmet door rondvliegende trekvogels: eigen schuld, je hebt gewoon teveel kippen. Duizenden kippen afmaken? Dierenmishandeling.
Vogels worden massaal afgeschoten op luchthavens. Dat vinden we normaal: als jouw leven op het spel staat mag er geen enkel risico worden genomen. Dat is geen dierenmishandeling natuurlijk. En stel je voor dat ik zou zeggen tegen iemand die bij V&D werkt: ‘’Loon inleveren? Bedrijfsrisico.’’
Zoals u in deze krant kon lezen heeft zich alweer een andere uitdaging aangediend in boerenland: een kalverenoverschot. Er is minder vraag naar kalveren. De consumptie neemt af en de export naar zuidelijke landen is gedaald. Veehandelaren kunnen de kalfjes niet plaatsen. Al geef je ze weg, niemand wil ze hebben. Er gaan geruchten dat in Denemarken kalveren doodgeschoten worden. Dierenartsen krijgen de vraag of ze kalveren willen laten inslapen. Daar werken Nederlandse veeartsen gelukkig pertinent niet aan mee. Maar teveel dieren leveren meer mest dan wettelijk toegestaan en wat moet je als melkveehouder met stierkalveren? Die worden gevaarlijk als ze groot zijn.
Net op het moment toen Boer met zijn handen in het haar zat, belde de veehandelaar: Bahrein wil zijn kalveren hebben: een stiertje en drie vaarsjes. Ze zitten nu in quarantaine in de buurt en worden getest op ziektes. Zouden ze worden voorbereid op een cultuurshock in hun nieuwe thuisland? Misschien liggen ze al met hun hoofd naar Mekka. Ik hoop dat het goed geregeld is met de dierenrechten in Bahrein. Er wordt in Nederland enorm afgegeven op dierenwelzijn in eigen land, maar feitelijk gezien loopt Nederland voorop op dit gebied. Het kan altijd beter maar in de meeste landen is het veel erger.
Ik hoop dat ze een kaartje sturen. Koeiedag uit Bahrein.