Sinds ik in de Achterhoek verkeer en voor deze krant schrijf, heb ik het via-viacircuit leren kennen. Ik word regelmatig gebeld of ik ergens wil komen optreden en van het een komt het ander. Ik heb mijn cabaretprogramma ‘De Boer op’ minstens 100 keer gespeeld. Sinds ik voor het blad Naober schrijf, ben ik aan het oprukken naar Drenthe en Overijssel.
In November vorig jaar kreeg mijn leven een onverwachte rijrichting in het land.
CRV (Het bedrijf dat sperma voor de koeien levert) vroeg me om op te treden op hun boerindagen in Joure en Giessenburg.
De boerinnen werden in het zonnetje gezet met eten en workshops. Ik mocht de dag openen met mijn cabaretprogramma.
Nou heb ik heus weleens mensen aan het lachen gekregen, maar deze ervaring was nieuw voor me: 225 boerinnen die slap liggen van het lachen. De fotograaf kiekte dames met zwarte vegen van de uitgelopen mascara. Dat was egotechnisch een opsteker. Wat nou stugge Friezen!
Op de boerinmarkt regelde CRV een kraam voor me om boeken te verkopen. Nietsvermoedend stond ik in de kraam met een stapeltje boeken. Het werd pauze, de deuren gingen open en de dames stormden op me af om een boek te kopen. Na de tweede pauze waren mijn boeken op. Ik ben de rest van de dag gebleven, om een bestellijst aan te leggen en te kletsnetwerken.
Een maal thuis mailde ik mijn uitgeverij.
“Ik moet zo snel mogelijk 150 boeken hebben.”
‘’Wat ben je toch allemaal aan het doen?’’ mailde de verkoopafdeling.
‘’Ik ben aan het uitbreken in Friesland.”
In Giessenburg herhaalde het tafereel zich.
Sindsdien heb ik 5 keer in Friesland gespeeld en 2 keer in Zuid-Holland.
In november staan er twee boerindagen gepland in België.
Het is wat verder dan Varsseveld maar: je moet een gegeven via-viacircuit niet in de bek kijken.
