Ik dank mijn familie dat we moeder jaren geleden een iPad, mobiel en internet opdrongen. Hoe had ze de thuisquarantaine moeten doorkomen?
Er wordt gezegd dat ouderen zelf de regie moeten bewaren, maar daar beginnen we bij mijn moeder niet aan. We kennen haar. Ze ziet overal tegen op, ze kan niet en ze wil niet. Daarna heeft ze de grootste pret.
Ik kreeg ooit de taak: moeder op een station leren omgaan met OV- chipkaart en touchscreen.
Zij: ‘Doe jij het maar.’
Ik: ‘Je moet het zelf doen
Zij: ‘Het apparaat is kapot.’
Ze sloeg op het apparaat, geheel volgens verwachting.
Ik: ‘Eerst lezen, dan pas slaan.’
Mijn broer, zus en ik overleggen welke apps moeder wil. De jongere generatie installeert ze.
De kleinkinderen krijgen één instructie: stug doorgaan, ook als oma zegt dat ze toch niet gaat appen. Accounts aanmaken en wachtwoorden opslaan.
Ze facetimet, bridget, wordfeudt, facebookt, luisterboekt, podcast en appt zich suf. Als ze niet terug appt gaat er iemand langs. Meestal is de oplader kwijt.
Met Pasen besloot mijn familie te brunchen via de Housepartyapp, waarmee je met meerdere mensen tegelijk kunt videobellen en spelletjes spelen. Mijn nichtje stuurde oma weg voor een ommetje en installeerde de app. Het enige dat ze moest doen was op de link klikken.
We zagen dat ze genoeg had van de houseparty toen we ‘Wie ben ik?’ gingen spelen. Begrijpelijk met al dat gegil.
Oma: ‘Mijn iPad is leeg.’
Nichtje: ‘Nee oma, ik heb hem gisteren opgeladen.’
Ze liep weg maar ze vergat dat ze zich moest afmelden. We zagen haar rondscharrelen. Iedereen gilde: ‘Oma, terugkomen’ en toen ging ze weer braaf zitten.
Ze kreeg het zelf voor elkaar om uit te loggen. Weg was ze.
Ze heeft gelukkig de regie over haar eigen oren.
