Om het oer-Hollandse weer te ontlopen besloot ik naar Italië te gaan. Boer bleef op de boerderij om op de koeien te passen. Mijn broer woont in Umbrië, dus heb ik een mooi vakantieadres. Na een paar dagen bijpraten, vertrok ik naar Napels.
Het was lang geleden dat ik alleen reisde. Ik ben op een leeftijd waar je als vrouw alleen rustig op straat kunt lopen: geen enkele bouwvakker draait zijn hoofd nog om. Ik was in Rome toen ik 17 was en kon geen stap zetten zonder lastig gevallen te worden. Maar ik kwam voor de Italiaanse oudheid, niet voor jonge mannen.
Het beviel goed om te doen waar ik zin in had. Ik wil alle kerken, kastelen en oude stenen bekijken: dat vinden reisgenoten vaak teveel van het goede. Als je alleen op pad bent, is de neiging om te blijven lopen en plekken te bezoeken nog groter: je zoekt minder vaak een terras op. Je scant: zitten er veel of weinig mensen op het terras? Val ik erg op alleen? Daar houd je je niet mee bezig als je samen bent. Vooral ’s avonds zitten terrassen vol met stellen, gezinnen en vrienden en iedereen lijkt blij.
Het voordeel van alleen reizen is dat je ongeneerd mensen kunt observeren. Mannen zijn Hoofd Bestemming: die moeten de weg vinden op hun telefoon. Als ze verkeerd lopen, krijgt de man commentaar van zijn vrouw. Het stelt stopt om te katten: “Doe het dan zelf,’’ en “Altijd hetzelfde.’’
Als stellen op zoek zijn naar een restaurant, lopen vrouwen op hoge poten voorop: zij bepalen wat en waar er gegeten wordt. Mannen mopperen in alle talen en non-verbaal: “Het is ook nooit goed.’’
Op een avond heb ik geen zin om alleen naar een restaurant te gaan. Ik google ‘Sushi to go’ en zit even later op het dakterras van mijn appartement smakelijk te eten. Makkelijk zat dat alleen reizen.
