Boer en ik zijn terug uit Italië waar mijn broer op een heerlijke plek in de heuvels woont. Voor die tijd woonde hij in New York. Ook al zo’n fijne vakantiebestemming. Ik kon maar een week weg en onze Brandrode koe moet afkalveren, dus haalde ik Boer over om met het vliegtuig te gaan. Reizen met de trein zou te veel tijd kosten. Ook al werden vliegtickets duurder; ze zijn nog steeds te goed te betalen. De laatste reis vliegreis die we samen maakten was in 2020, naar Jordanië. De plannen voor een reis naar Columbia waren in de maak. Covid zorgde ervoor dat we thuisbleven. En we erachter kwamen hoe schadelijk vliegen echt is voor de planeet. Boer lijkt er klaar mee: “We hebben prachtige reizen gemaakt. Fietsen in de buurt is ook mooi. En in Europa rondreizen met de trein. Ik ga niet naar Columbia.”
Niet naar Columbia. Dat wordt afkicken. Ik kan prima zonder alcohol en drugs hoef ik niet, maar reizen is een soort verslaving. Zodra het kon begonnen mijn zwerftochten over de wereld. Ik werkte in Amerika en op Curaçao en begeleidde agrarische reizen in het buitenland. En reisde verder. Ik ontmoette Boer tijdens een groepsreis op Cuba. We delen de passie voor andere culturen.
India, Rusland, China, Vietnam, Mexico, Tanzania, Ecuador, Peru, Suriname, Marokko, Zuid-Afrika, Namibië, Ethiopië. Grenzeloze veelvraten waren we. Het is dat Boer melkvee had, anders waren we vaker en langer op reis gegaan. Er is één reisverleiding minder. Mijn broer komt met zijn vrouw terug naar Nederland. Het werd elk jaar droger en warmer in Italië. Na drie hittegolven dit jaar zijn ze het zat. Werken op het erf deden ze tussen 5.30 en 8.00. Daarna zaten ze binnen. Klimaatvluchtelingen. Volgende keer bezoeken we mijn broer in Noord-Holland. Met de trein.
